Anne

Yeni yıl bizim için çok da şanslı başlamadı anlaşılan... Yılın ilk gününün sonunda çok yakın bir arkadaşımın annesi vefat etti ve ben bu haberi aldığım andan itibaren ciddi bir bunalım içerisindeyim. Annesini çok fazla tanımazdım; birkaç kez görmüşlüğüm vardı sadece. Ama en nihayetinde bir anneydi. Nasıl dayanılır ki annesizliğe? İşte duyduğum andan itibaren kafamı kurcalayan da bu... Nasıl dayanmış ki annem annesizliğe? Nasıl olacak Ondan sonraki hayatım? Düşünmek bile istemiyorum ama düşünmeden de duramıyorum. Düşüne düşüne vardığım sonuç şu oldu. Annesizliğe dayanmanın en kolay hatta belki de tek yolu; anne olmak. Anne olanlar buna daha kolay cevap verebileceklerdir belki ama anahtar, uğruna savaşacağın, sana muhtaç bir başka varlığın; hem de senin canından olan bir varlığın bulunduğunu ve senin yaşadığın acıyı ona yaşatamayacağını bilmekte galiba. Ve bu gerçek 2 gündür kafamı fena halde kurcalıyor...